Świadomość, że komórki rozrodcze są zamrożone, może dawać poczucie, że po chorobie jest jakiś ciąg dalszy, że życie się nie skończy. Wręcz przeciwnie — życie może toczyć się jak u innych, włącznie z macierzyństwem. — Taka możliwość budzi nadzieję na powrót do zdrowia i własne spełnione życie. A ta jako postawa życiowa pomaga radzić sobie ze stresem onkologicznym i wykroczyć poza rolę pacjentki, a zacząć myśleć o sobie przez pryzmat innych ról życiowych. To jest bardzo uwalniające uczucie, które pozytywnie wpływa na psychofizyczny dobrostan.